Mexico

Na een korte vlucht land ik in Cancun, Mexico. Op het vliegveld kun je gek genoeg alleen dollars pinnen. Gelukkig kan ik met mijn creditcard het buskaartje naar Playa del Carmen betalen. Daar moet ik een nieuw kaartje halen voor Tulum, dit kan alleen met cash. Helaas heb ik alleen de handvol 1 peso munten die ik van dat meisje had gekregen. Er zit niks anders op dan te gaan pinnen en hierdoor mijn bus te missen. Ik haal een zakje chips voor 13 pesos en daarna haal ik ergens anders een bakje koffie. Ik kijk naar mijn wisselgeld en zeg dat het niet klopt. Waarop hij zegt jawel, die munt is 10 pesos en niet 1. Fuck dat betekent dat ik 130 pesos (ca 6euro) voor een klein zakje chips heb betaald. Ik ga snel terug naar de kleine supermarkt en krijg netjes mijn geld terug. Als ik eindelijk in de bus zit besef ik me dat ik dus ook de eerste bus had kunnen betalen. Gezien ik 230 pesos had gehad en geen 23. De munt is evengroot als onze euro en op de een of andere manier was het voor mij niet meer dan logisch dat dit een 1 peso munt was. BLONDJE! Vanavond wordt een leuke avond, ik spreek af met Jeryl en zijn vrienden die hier op vakantie zijn. Wat is het heerlijk om weer een bekend gezicht te zien. De bier vloeit rijkelijk en we dansen door tot de vroege uurtjes.

Ik word wakker met een flinke kater en chill hem lekker in het hostel. Ik maak voor de eerste keer kennis met DE Mexciaanse taco en hij smaakt verrukkelijk. Als we het in Nederland over een taco hebben dan denk je aan "een harde schelp". Hier zijn het kleine tortillias. Ook zit er geen groente op en niet vanzelfsprekend kaas. De taco was zo lekker dat ik er in de avond weer wilde eten. Helaas was deze dicht, maar niet getreurd die kraampjes staan er iedere 50 meter. Maar wat een domper was dit, 0 kruiden bij het vlees en geen liefde. Samen met mannen gaan we naar Tulum Aftersound, een techno festival. De pre party is in hun prachtige villa, wat een luxe na zo een lange tijd. Na een potje beerpong (waar ik nog nooit zo slecht heb gegooid) en wat drankjes stapen we de taxi in richting het feest. Het festival vindt plaats in een soort bos, er wordt lekker gedraaid en de sfeer is goed.

Ik word weer wakker met een klein katertje, dit keer op de bank in de villa. We brakken lekker uit en doen vrij weinig vandaag. Het is voor mij echt een feestje om de hele dag op te bank tv te kijken en te chillen. Het voelt erg huiselijk. Savonds wordt er zelfs voor me gekookt. Eigenlijk zouden we nog gaan stappen, maar die gasten zijn uitgeblust. We kaarten wat en ik ga terug naar het hostel kijken of er daar iemand wilt feesten. Van wekenlang grannylife naar opeens weer vol op zin in party. Helaas slaapt iedereen en ik besluit ook naar bed te gaan.

Beachday! Vandaag ga ik met de Australische Corry lekker naar het strand. Wat is het water prachtig blauw, ik denk dat ik dit nog nooit heb gezien. Savonds eet ik samen met een Duitse en twee Deense jongens bij een lokale tent. Het smaakt weer goed. De regel is vaak, hoe aggenebeser de tent, hoe lekkerder het eten.

Samen met de Deense meiden Ida en Mathilda huren we fietsen. We gaan naar een van de vele cenotes die Mexico rijk is. Een cenote is een krater in de grond waaronder helder grond water te vinden is. Vroeger werd het water veel gebruikt door de mayas. Als drink water, om je te baden maar ook om dingen (zoals mensen/baby's) te offeren. Nu zijn het vooral toeristentrekpleisters waar je lekker kunt zwemmen. Het water is echt glashelder en her en der zie ik kleine schildpadden zwemmen. Veel mensen gaan zo veel mogelijk cenotes af, maar zoals je misschien al van me zult verwachten heb ik het er na een wel gezien. In de middag gaan we lekker naar het strand. Savonds zeg ik de meiden gedag want ik pak de bus naar Mahahuel. Ik kom laat aan en ben rijp voor mijn bed. Maar god, er liggen toch een paar mensen keihard te snurken. Wat een verschrikking! Ik kan zelf ook wel eens snurken dus ik ben zelf ook irritant, maar zo hard als dit heb ik nog nooit gehoord. De charmes van een hostel. NOT.

Mijn kamergenoten zijn voornamelijk mannen boven de 50 en mensen die vandaag uitchecken. Ik merk dat ik er een beetje van baal, ook bij aankomst in Tulum had ik niet meteen gezellige mensen in mijn hostel. Zal dit heel Mexico zo blijven? Ik besluit eerst ergens te gaan ontbijten en daarna ga ik opzoek naar een snorkeltour. Mahahuel staat bekend om het mooie snorkelgebied en Andy heeft me aangeraden om hiernaar toe te gaan. Ik ben super blij dat ik naar hem heb geluisterd want het snorkelen was geweldig. Dat heledere water hier maakt het erg bijzonder, ik heb duizenden gekleurde vissen gezien en twee grote schildpadden van zeker een meter. Erg indrukwekkend. Bij terugkomst in het hostel ontmoet ik 3 Duitse gasten en we gaan naar het strand. Ze zijn aardig maar de click is er niet. Na het strand ga ik mijn eigen weg en ik besluit in mijn eentje uit eten te gaan. De pasta met vis is matig, jammer.

Na een paar uur met de bus kom ik aan in het bewolkte Bacalar. Hier heb ik afgesproken met Ida en Mathilda. We huren kano's en gaan het water op. Het is nog steeds een mooie baai, maar met zon zou het zoveel mooier zijn. Later in de middag komt de zon gelukkig door. We zitten in een heerlijk hostel aan het water. De hele middag doen we niks anders dan bakken, zwemmen, lezen en kletsen. In de avond gaan we fancy uiteten. Mathilda en ik delen een heerlijke tonijn en een pasta met garnalen.

Ik open Facebook en zie een artikel waar ik super blij van word "Nieuw seizoen Expeditie Robinson voor onbekende NL'ers";DAT WIL IK!!! Mijn hoofd begint meteen overuren te maken over de inhoud van een filmpje die ik zal opsturen en stieken fantaseer ik al dat ik word uitgekozen en hoe het dan zou zijn.; Het weer is nog steeds niet denderend wat ik voor vandaag niet erg vind want ik denk toch alleen maar over de aanmelding. Maar we gaan ook de hort op, we verkennen het stadje en gaan ergens lunchen. Later in de middag helpt Mathilda me om een paar filmpjes op te nemen. In het hostel raak ik aan de praat met een Nederlandse meid die net is aangekomen, ik vraag haar of ze een tijdschrift bij zich heeft en ja hoor ze heeft de nieuwste LINDA. Mijn lievelingsblad, toch fijn dat ik zo blij kan zijn met zoiets kleins. Ik kan maar kort lezen want ik ga uiteten met de Deense meiden. Na het eten zeg ik ze voor de 2de keer gedag.  In het hostel doen ze beerpong, zal ik mee doen? Nee ik ga liever naar bed om de LINDA lezen. Granny life is real and I love it.

Vandaag trek ik op met een Nederlands meisje waar ik de naam niet meer van weet, oepsie. Het weer is vandaag eindelijk zonnig en wauw wat ziet het er nu anders uit. Smiddags eet ik overheerlijke vis tacos en later doen we een boot tour. Wat is het hier prachtig, we varen door en over de diverse baaien en springen geregeld het water in. Ik ben blij dat ik de volledige schoonheid van Bacalar toch nog heb kunnen zien.

Ik kom aan in Valladolid, een klein, kleurrijk en rustig stadje. Ik check in bij een leuk hostel met een grote tuin. Maar ook nu is er bij aankomst niemand te bekennen, ergens logisch want het is 12 uur smiddags. Ik weet zeker dat ik in de namiddag weer leuke mensen zal ontmoeten. Toch vind ik het vervelend. Ondanks dat ik heel erg geniet van deze alleen reis merk ik dat ik het zat begin te worden dat ik constant opzoek moet naar nieuwe vrienden. Misschien omdat dit het einde is? En omdat dit nu al voor de 3de keer in Mexico gebeurd. Ik loop een rondje door het stadje en ga later lekker Netflix in de hangmat. Naar een paar uur ontmoet ik de Nederlandse Sara en Duitse Antii. Ik vraag ze om samen te gaan eten, de Nederlandse Robin en Franse Arne sluiten ook aan. We gaan voor taco's. Dit keer kies ik het vlees met de naam 'Pastor' dit is varkensvlees en het doet me denken aan döner kebab vlees. Voor de frisheid doen ze er een schijfje ananas op. Erg lekker!

Het is tijd voor een cultureeluitstapje. Samen met Robin, Atii en Sara pakken we de bus naar Chiten Itza. Dit is een van de bekendste Maya ruines van Mexico. Met een lonly planet in de hand word ik omgedompeld als gids en verzorg ik de informatie en entertainment. De gebouwen zijn gigantisch en best indrukwekkend. Na een paar uur komt de cultuurbarbaar naar boven en heb ik het gehad, na een tijdje zie ik toch voornamelijk een stapel stenen. Als we bijna bij de bushalte zijn horen we dat onze bus, net tien minuten te vroeg langs reed.  De volgende bus komt pas over 3 uur dus ik zet een sprint in. Gelukkig stopt de bus na een paar honderd meter. Nahijgend plof ik in de stoel en word ik weer met mijn neus ol mijn conditieloze lichaam gedrukt. Robin en ik lunchen bij een lokale tent en chillen daarna een paar uur bij ons hostel. Een kamergenoot verteld over de free walking tour waar hij zo naar toe gaat en we besluiten mee te gaan. De tour is niet zo boeiend, maar het was oke. Savonds eten we bij een pizzaria, de pizza is medium lekker maar de cappuciono is overheerlijk! Lekkere koffie is schaars hier en deze maakt me blij.

Robin en ik zijn er vroeg bij, na het ontbijt vertrekken we naar de cenote midden in het stadje. Deze kost maar 1 euro (die van Tulum 9!) en ik moet hier zijn voor een shot voor mijn Expeditie Robinson aanmelding. Het water stinkt en eigenlijk wil ik er niet in. Maja ik heb het nodig voor mijn filmpje dus ik doe het gewoon. Ik spring van een hoge cliff van een meter of 7 a 8 en roep keihard KIESS MIJJJ. Ik zeg Robin gedag en ik ga lekker mijn boekje lezen. Ik besluit de rest van mijn dag in mijn eentje door te brengen, ik heb geen zin om sociaal te doen met nieuwe mensen. Ik bel bijna 2 uur met Kim, ik trakteer mezelf op een lekkere massage, eet in mijn eentje en kijk een serie. Wat zit er toch een groot contrast in gevoel als het gaat om het willen alleen zijn en het niet willen van alleen zijn.

Na een busrit en boottocht kom ik aan op het eiland Isla Mujeres. Ondanks de harde wind schijnt het zonnetje wel en ik ga een paar uur naar het strand. Terug in het hostel ontmoet ik de Zweedse Thale. Mijn oog valt al snel op de vele littekens op zowel haar benen als armen, ik kijk snel weg, ik wil haar ook geen ongemakkelijk gevoel geven. Toch merk ik dat mijn ogen er naar willen kijken, wat is het verhaal hier achter? Zo zielig als iemand dit bij zich zelf doet. In de avond eten we weer eens overheerlijke pastor (mijn nieuwe favoriet) taco's. Als de avond vordert krijgen we steeds diepere gesprekken en na een tijdje vraag ik haar over de snijwonden. Een heftige scheiding en veel pesterijen hebben er voor gezorgd dat ze zich zelf niks waard vond en begon met het snijden. Na een mislukte zelfmoordpoging heeft ze het geluk van het leven weer gevonden en is gelukkig gestopt met snijden. Wat een heftig verhaal. Dan besef ik weer even hoe blij ik mag zijn dat ik een fijne onbezorgde jeugd heb gehad.

Thale en ik huren fietsen en gaan het eiland verkennen. We fietsen naar een schildpad area. Geen idee wat het precies is maar we betalen de entree en gaan naar binnen. Waar ik had gehoopt dat het net zoals in Costa Rica een plek zou zijn waar de schildpadden goed worden verzorgd. Kregen we hier meteen een naar gevoel bij. We zien 6 vierkante kleine bakken gevuld met te veel schildpadden. We gaan snel weer weg en fietsen door naar het uitzichtpunt. Na de lunch fietsen we weer terug. Ik vind het heerlijk op de fiets, met 14km in de benen gaan we terug naar het hostel. Ik heb een lekkere dag gehad maar ik was toch niet echt een match met Thale. In het hostel gaan we weer onze eigen weg en ik loop naar een hangmat om een boekje te lezen. Het lezen is van korte duur want ik raak aan de praat met de Nederlandse Luke. Een gezellige jongen die vol passie praat over de Appie die hij in de toekomst zal overnemen van zijn moeder. Later sluit Eren bij ons aan en met zijn drieen gaan we een pizza eten. Eren is Turks en homoseksueel, totaal niet boeiend voor mij maar het maakt me blij dat hij zichzelf kan zijn ook bij zijn gelovige familie. De ontmoeting met beiden heren is helaas van korte duur want ze gaan zo naar huis. Maar ik ben niet lang alleen want op mijn hostelkamer ontmoet ik de Nederlandse vriendinnen Iris en Manon en drie Israelische jongens. We doen ergens een drankje en dansen tot de vroege uurtjes.

Ik start de dag met mijn eerste yoga les ever. Yoga wordt veel aangeboden in de hostels, het trekt mij niet zo maar ik vind dat ik het toch eens moet proberen. De les wordt gestart met veel ademen en zweverige teksten waar ik stiekem om moet grinniken. Dan gaan we over naar diverse poses die best lastig zijn, dit vind ik wel leuk. Alleen wordt de les weer afgesloten met veel ademen en tien minuten op de grond liggen. Deze ongeduld vindt dat helemaal niks. Ik ben toch meer van de actieve sporten maar wel leuk om een keer iets nieuws te proberen. Het weer is nog steeds kut en de meiden en ik weten niet wat we moeten doen. Na een tijdje wordt schoonheidssallon Shannon Ballon geopend, met een bakje verf ga ik aan de slag met de wenkkies en wimpers van de meiden. Na de lunch klaart het weer op en we rennen nog net niet naar het strand, ons bezoek is van korte duur want na een paar uurtjes begint het te regenen. Manon en Iris houden ook van granny life, alle drie gaan we gewapend met een Netflix serie naar bed.

Bij het cracky ontbijt zeg ik de meiden gedag. Het komt met bakken uit de hemel, een mooi moment om mijn aanmelding voor expeditie af te ronden. De kans is erg klein, maar ik hoop echt dat ik word uitgekozen! Ik heb een lekker dagje met de Australische Jessica, Georgie en Jessie. We vermaken ons met een potje kaarten, eten later een heleboel tacos en sluiten onze avond af bij een beach club.

Het is tijd voor mijn laatste bestemming in Mexico, Isla Holbox. Lindsay is verliefd op dit eiland en ik hoop dat ik dat ook word. Als het weer meezit zal dat vast goedkomen. Maar als ik de bus uitstap en de boot opstap begint het te regenen. Ik weet dat het in Nederland min focking 14 is, maar dit is echt kut. Ik loop een rondje door het stadje en stop bij een koffietentje. Overal zie ik plastic stoelen behalve in de hoek, daar zie ik hele comfortabele stoelen. Er zit al een oudere dame aan die tafel en ik vraag of ik er bij mag zitten. Na een tijdje start Trudy (61 jaar) het gesprek en uiteindelijk zitten we daar uren te kletsen. Ik realiseer me dat ik de afgelopen maanden bijna alleen maar met mensen onder de 30 heb gesproken, leuk een keer iets anders. In de avond zie ik de Deense Mathilda en Ida voor het laatst. We bespreken de afgelopen dagen. Ik vind het leuk om ze weer te zien, een mogelijk bezoek naar Copenhagen wordt besproken.

Een nieuwe dag op het eiland zonder zon. Ik ga me er niet druk meer om maken en start eindelijk met het schrijven van deze blog. Ik breng een bezoekje aan de lokale markt. Isla Holbox is klaar, als ik naar het koffietentje van gister loop zitten Iris en Manon daar ook en ik sluit aan. Voor de lunch heb ik met Trudy afgesproken bij een chique tent. Tijdens mijn reis ga ik constant uiteten maar niet bij dit soort tenten, ik schrik een beetje van de prijzen. Ik besluit een gerecht te bestellen met een fijne prijs. Als Trudy voorstelt om iets te delen en een voor mij te duur gerecht wilt bestellen geef ik dat eerlijk aan. Ze zegt dat ik me geen zorgen hoef te maken want zij trakteert, als ik vraag of ze het zeker weet zegt ze volmondig ja. Wat super lief! We delen een overheerlijke tonijntartaar met een bedje guacemole en een garnalen risotto. Voordat ik het weet besteld ze ook nog een cappaciuno en Nutella toetje voor ons. Ik kan mijn geluk niet op.
Manon en Iris gaan er morgen vandoor, we eten een laatste avondmaal en we hebben zin om te feesten. We starten bij mijn hostel voor happy hour. De gin tonics vloeien rijkelijk maar het feestje kunnen we nergens vinden. Jammer! We hadden zin om te dansen.

Een nieuwe bewolkte dag. Bij het wakker worden vind ik het jammer, maar ik heb het inmiddels opgegeven. It is what it is. Gister heb ik twee leuke nieuwe kamergenoten gekregen, Lotte en Stephanie. Deze twee gezellige vriendinnen komen uit Utrecht. De klik is er meteen en bij het ontbijt lullen we de oren van elkaars kop. Na onze strandwandeling en de lunch chillen we een paar uur in ons hostel. Ik ben lui en ik heb geen zin om de hort op te gaan. Ik stel voor om in het hostel te eten, gister zag ik heerlijke burgers voorbij komen. Mijn ogen hadden het goed, want man wat zijn ze lekker. Vooral de burger met de merlin vis gaat er goed in. We raken niet uitgepraat en nog steeds pratend gaan we naar bed.

Is het waar?! Zie ik daar nou zon door de ramen schijnen? We kleden ons als de wiedeweer aan en gaan zo snel mogelijk naar het strand. Terwijl ik trek krijg in de lunch, waait er een grote donkere wolk over ons heen. Goede timing en we gaan naar een leuk vegetarisch tentje. Kort nadat we de lunch geserveerd hebben gekregen begint het nog meer te betrekken en de eigenaar waarschuwt ons voor een gigantische storm. Nou die waarschuwing was niet voor niks. Het komt met bakken uit de hemel, het waait keihard en de zee is zo wild dat de golven de straten op stromen. Binnen de kortste keren stroomt alles over en staan de straten blank. Mensen komen zeiknat aan en het is een komisch gezicht als een vrouw een plastic zakje met veel moeite over haar hoofd probeert te houden. Als je haar maar goed zit. Ook vaart er iemand met een kajak door de straat. Wij weten niet zo goed wat we moeten doen, ons hostel is best ver en we staan hier redelijk droog. De locals blijven lachend de straat op en neer gaan. De eigenaar verteld dat ze hier wel vaker last van hebben, maar dat deze wel heftig is. In de tussentijd is mijn oog al een paar keer gevallen op een taart. Ik vraag wat het is, appel/peer. Ik bedank. De eigenaar komt 30 seconden later terug "ik heb ook een Nutella taart". Mijn ogen lichten op, mijn mondhoekken gaan omhoog en ik klap als een kind zo blij in mijn handen. Die wil ik. En jeetje dit is echt zo focking lekker he! Een harde koekbodem, Nutella, spijs(!) en boven hetzelfde als de bodem. Als de regen is opgehouden gaan we terug naar het hostel. Bizar om de straten zo te aanschouwen, ik ben benieuwd hoe het er morgen uitziet.

Na regen komt heel veel zonnenschijn. Bij het wakker worden zie ik dat dit een prachtige dag gaat worden, ik ga mijn bed snel uit en zie dat het water op de meeste plakken is weggezakt. Op sommige stukken, waar de grond lager is, liggen wel nog diepe plassen. De ravage en de hoeveelheid afval zijn minimaal. Gelukkig, die arme locals! We lunchen is het eettentje waar we al vaker zijn geweest, het eten is goed maar natuurlijk maken we weer wat aanpassingen in onze bestelling. Dat blijkt ons ding te zijn. De zaak van de Nutellataart is dicht, ik baal want ik wilde nog een stukje halen. Aan het einde van de middag besluit ik nog eens langs te lopen. Ze zijn dicht, maar er is wel iemand. Onder het mom van durf te vragen kijk ik of ik het voor mekaar krijg. En jawel, het bewijs maar weer dat een brutaal mens de wereld heeft. Gewapend met mijn taart die ik morgen wil opeten in de bus loop ik als een blij ei weer naar het strand. Wie hield ik voor de gek? De taart is na 3 keer knipperen op. We sluiten deze dagen af bij een prachtig en sfeervol restaurant aan het strand. De gesprekken gaan diep. Ik ben erg onder de indruk van de verhalen van Stephanie over haar jarenlange ontwikkelingswerk in Malawi. Het eten is magisch, we delen een heerlijke biefstuk en een truffeltagiateaillie. Mijn dessert is overheerlijke citroenpudding. Wat is dit lekker. Ik geniet nog even goed want In Cuba schijnt het eten erg saai en smaakloos te zijn. Jammer voor mijn eetgeluk, goed voor de aangekomen kilo's. Ik bedank de meiden voor deze fijne laatste dagen, ik ben zo blij met deze meiden. Hiervoor had ik het af en toe best gehad en zat ik met mijn hoofd al in Cuba. Wat ben ik blij dat ik mijn laatste dagen in Mexico met hun heb afgesloten.

Als ik om half 7 richting de ferry loop passeren de afgelopen maanden mijn gedachten. Wat ia deze reis bijzonder, gek idee om over 19 nachtjes weer in mijn geliefde Nederland te zijn. Ik pak eerst de ferry en vervolgens de shuttlebus naar Cancun airport. En nog een paar uur later stap ik in het vliegtuig richting Havana. Op de dag van de storm is een tornado over Havana heen geraasd. Ik ben benieuwd wat ik daar ga aantreffen...

Ik heb een super leuke tijd gehad in Mexico. Het lekkere eten, het prachtige blauwe water en de leuke mensen die ik heb ontmoet hebben mijn verblijf tot een feestje gemaakt. Toch is het overduidelijk dat dit niet mijn geweldigste drie weken waren. Het slechte weer, het keer op keer arriveren in een leeg hostel en mijn eigen gevoel van het klaar zijn met alleen reizen/constant nieuwe vrienden te moeten maken hebben voor gezorgd dat Mexico niet het toppertje is geworden waar ik zo op hoopte. Toch voelde ik me ook geregeld een borderliner. Dan voelde ik weer een paar uren/dagen dat ik naar het einde aan het toewerken was of er gewoon even genoeg van had en dat sloeg dan zo om naar puur geluk en het nog lang niet naar huis willen gaan.

Het is ergens ook wel fijn om bijna klaar te zijn voor thuis. Ik zeg BIJNA, want nu ben ik dat nog zeker niet. Het is eerst tijd voor mijn laatste land. Cuba, ik denk de meest bijzondere van allemaal. Het land waar ik vanaf het begin het meest nieuwsgierig naar ben. Het land van mooie oude auto's, het communisme en salsa. En het land die ik ga doorbrengen met de leuke Sophie en Xandra en nu nog voor mij onbekende Chaya. Ik voel het, dit wordt een groot en gezellig feest.