Costa Rica

Ik zou dit verhaal graag als een blij ei willen beginnen, maar helaas zijn mijn eerste uren in Costa Rica een grote ellende. Het begint dat de boot een half uur te laat vertrekt, vervolgens wordt de vertrektijd aan land keer op keer gewijzigd. Erg vervelend dat vage gedoe, waarom weet/verteld niemand hoe het zit? We zijn blij als het busje eindelijk arriveert en we rijden naar de grens van Panama, daar stempelen we uit en vertrekken richting Costa Rica. Deze twee landen worden gescheiden door een groot meer, via een brug arriveren we in Costa Rica waar we bij de immigratie een nieuwe stempel ontvangen. Mijn groep gaat naar San Jose en zij stappen meteen een bus in. Ik word neergepland bij een chauffeur met de mededeling dat we over een half uur vertrekken. Uiteindelijk stap ik 2,5 uur later in het busje en weet je met wie?! Die groep die 4 uur na mij is vertrokken uit Bocas! Wat was ik pissig, vooral omdat ze je iedere keer lekker houden met we gaan over een half uurtje. Als ik aankom in het hostel ben ik nog steeds niet blij ik doe mijn verhaal. Ze komen me tegemoet met een upgrade van kamer plus gratis ontbijt. Erg aardig van ze en het glijdt meteen van me af. Al helemaal als ik om me heen kijk en me weer realiseer in wat voor prachtige omgeving ik ben aangekomen. Ik ga lekker naar het zwembad, daar zie ik drie meiden, ze zien er aardig uit en volgens mij zijn ze Neddrlands. Een heeft de Linda in haar hand en laat dat nou net mijn favoriete blad zijn, ik vraag enthiousiast welk nummer het is en zo raak ik verder aan de praat met de twee Nederlandse meiden Floor en Josje. Na mijn chill tijd in Panama heb ik echt zin om dingen te doen, ik heb wat ideeen voor de komende twee dagen en opper deze. Josje reageert enthiousiast. Floor had bedacht morgen te vertrekken maar tijdens het koken oppert ze om toch te blijven en met mij samen heel Costa Rica te doen. We hebben ongeveer hetzelfde plan en hoe leuk zou het zijn om dit land helemaal samen te doen?! Heeeeel leuk!

Vandaag gaan we naar het Cahuita National Park, deze parken zijn voor veel mensen de reden om naar Costa Rica te komen. Een land waar het lijkt alsof je in de dierentuin loopt, ik ben erg benieuwd wat we allemaal gaan zien. Samen met Josje, Floor en twee Duitse meiden pakken we de bus naar het park waar we op tijd aankomen. Het park ligt aan het strand en de hike die we afleggen is prachtig. Tijdens de ruim 9 kilometer zien we diverse kleine reptielen,  neus- en wasberen en apen. Van te voren waren we gewaarschuwd dat apen in deze parken erg brutaal zijn en zo je eten afpakken. Dat klinkt als een grote nachtmerrie, daarom loop ik op sommige stukken gewapend met een stok door het park. Halfverwege maken we een stop aan het strand. Een idillisch beeld, de zee is zo fijn en ik doe een heerlijk dutje. Voldaan komen we terug in het hostel. Wat een heerlijke dag zo in de natuur van het mooie Costa Rica.

Het Jaguar rescue centre staat vandaag op de planning, dit is een verzorgingstehuis voor gewonde dieren met het doel ze weer vrij te laten in het wild. Onze gids is biologe van beroep en werkt al 7 jaar als vrijwilliger in dit cdntrum. Met zo veel jaren ervaring heeft ze ook geweldige verhalen en we hangen aan haar lippen. Zo is het park in het bezit van een aligator die helaas niet meer vrij kan worden gelaten, dit omdat de overheid 1,5 jaar heeft gewacht met reageren op hun verzoek. Hierdoor is ze haar jachtinstinct kwijtgeraakt en zal ze het niet redden in het wild. Sara vertelde dat ze een keer een tour deed en dat er een leguaan zo in de kooi van de krokodil viel, ipv te rennen voor zijn leven vond hij het wel leuk daar en de leguaan besloot om op de rug van de krokodil te gaan chillen. Dat had hij nou net niet moeten doen, de krokodil gooit de leguaan in de lucht en vangt hem op in zijn bek, het oppeuzelen van dit hapje ging gepaard met veel bloed en ook veel gegil van de kinderen die deelnamen aan de tour. Costa Rica is rijk aan luiaarden. Deze slome beesten, in het Engels slut genoemd, chillen hem de hele dag in de boom waar ze zich volvreten met blaadjes. Een keer per week gaan ze naar beneden om te poepen, ze houden de boom goed vast en schijten dan 1/3 van hun lichaamsgewicht eruit! Ze zijn zo opgelucht dat ze een lach op hun gezicht krijgen en een blijdschapsdansje doen. Tijdens de tour zien we ook een groep wilde apen, een daarvan is in het verleden opgevangen door het park. Ze vermoeden dat ze een hoge rang heeft in de groep want als ze haar zien dan is er altijd een hele grote groep bij, dit schijnt best uniek te zijn voor dieren die terugkomen in het wild. Sara verteld ook dat ze altijd haar nieuwe baby laat zien aan de eigenaar van dit centrum, of ze komt langs als ze ziek is. Die beesten zijn toch zo slim. We balen als de tour voorbij is, mede door het enthiousiasme van Sare de liefde die er bij haar van afstraalt en het oprechte gevoel dat het geld echt naar het welzijn van de dieren gaat maakt dit een super dag. Na deze tour fietsen we naar het strand, heerlijk om na twee maanden weer eens te fietsen. Ik heb veel lol met Floor en op de terugweg fietsen we als een trein, toch even 24km gefiets vandaag. Dat ga ik morgen zeker voelen in mijn billen. Vanavond gaan we voor streetfood, leuk om weer eens te doen het doet me denken aan mijn tijd in Azië.

Reisdag. Ook in Costa Rica kun je voor het reizen kiezen voor een shuttle bus, deze zijn alleen 4 tot 5 keer zo duur dus de keuze voor deze zwervers is snel gemaakt. Het duurt wel een paar uur langer, maar voor ons maakt dat niet uit wij hebben de tijd. Gewapend met Netflix en een potje Nutella en een stokbrood vermaak ik me prima, na 12 uur en 3 bussen komen we aan in de bergen van Monte Verde.

Dit wordt een super dag, vandaag gaan we ziplinen. Bij het aankleden vraag ik of mijn croptop to much is voor het ziplinen en we schieten in de lach (had je bij moeten zijn), bij aankomst lach ik een stuk minder want het is focking koud. Ik doe alles aan wat ik bij me heb en wordt met mijn kakkerkraagje in het tuigje gehezen. Ze willen een foto van ons maken, ik zeg dat het niet nodig is want we gaan hem toch niet kopen, daar had de fotografe niks mee te maken "I am gonna make it anyway" oke mevrouw ik wist niet dat je noos werd. Ziplinen heb ik al vaker gedaan, maar niet zo spectaculair als hier. Tijdens deze tour gaan we maar liefst 13x ziplinen. De lange stukken waren soms wel 1000 meter! Zo een vrij gevoel als je boven de jungle heen zoeft, het is prachtig mooi. De allerlaatste is de langste van ruim 1100 meter, voor deze krijgen we een ander tuigje aan waardoor we in een superman positie hangen. Dit was echt focking vet! Een onderdeel wat zowel vet als eng tegelijk was, was de tarzan freefal. Van ruim 30 meter hoog spring je naar beneden, ik ben aardig wat keren van de Weesperbrug afgesprongen maar ik vond dit toch een partijtje eng, na mijn sprong schreeuw ik het de eerste seconden uit wat overgaat in super erge adreline en excitment. We sluiten de tour af met een wandeling over de diverse lange en dunne hangbruggen, deze hangen boven de jungle wat prachtige uitzichten oplevert. We kunnen ook nog naar een park met hummingsboards (of zijn het nou mockingbirds?), maar gezien er zo een bus gaat gaan we daarvoor. Vogels vinden we toch niet zo boeiend. Naast een cultuurbarbaar ben ik sinds vandaag ook een natuurbarbaar.

We vertrekken vandaag weer vroeg, na de eerste bus van een paar uur komen we aan in een dorpje waar we een paar uur moeten wachten op de volgende bus. We komen aan bij een plein met een grasveld, dit lijkt ons een geschikte plek om te overbruggen. We gaan in de buurt van de supermarkt liggen want daar draaien ze leuke muziek (afgewisseld met de aanbiedingen), dit zouden we in Nederland ook moeren hebben! De zon schijnt vol op en we krijgen het goed warm. "Kan ik hier in mijn bh liggen?" vraagt Floor. Ik vind dat een top idee en binnen no time liggen we er shirtloos bij. Na een heerlijke chillmiddag stappen we in de volgende bus naar onze eindbestemming La Fortuna. We hebben ons weer eens niet voorbereid voor een slaaplocatie, dus waar gaan we heen? We zien diverse toeristen een bepaalde kant oplopen en waar gringos zijn daar zijn hostels dus we volgen hun en vinden al snel een fijne bestemming.

Vandaag doen we het lekker rustig aan. We zoeken een hostel met zwembad, doen alsof we er horen en lopen naar binnen. Een verdiende dag aan het zwembad in het zonnetje. De met waterspattende en krijsende kinderen zijn wel schijtirritant, misschien onze karma omdat we daar niet slapen. Terug in onze kamer hebben we er een nieuwe roomie, een meise uit Taiwan. Ik trek mijn bikinitopje uit, ze draait zich snel om en roept sorry. Ik snap even niet waarom ze sorry zegt, ik doe dit toch zelf? Soms vergeet ik dat dit niet in alle culturen oke is, sorry for my nakedness. We sluiten deze heerlijke dag af met zelfgemaakte nachos en een biertje.

La fortuna staat bekend om haar vulkaan, deze hadden we graag willen beklimmen voor het schijnbaar prachtige uitzicht. Helaas is het net zoals gister bewolkt en besluiten we om de gok niet te wachten. Omdat we toch iets willen zien van de omgeving huren we een scooter. Het is een prachtige omgeving en we genieten allebei van het rijden. Zo nu en dan worden we overvallen door een regenbui maar dat mag de pret niet drukken.

Vandaag reizen we met diverse bussen naar Manuel Antonio. Naast dat het erg gezellig is met Floor heeft het ook praktische voordelen om samen te reizen. Dingen zoals op elkaars spullen letten als je naar de wc moet of als je snel iets wilt kopen. En een erg gunstig voordeel dat je allebei een gerecht kunt kiezen en deze samen kan delen. We zitten goed op een lijn en bij iedere maaltijd doen we dit, genieten van twee werelden. In Manuel Antonio worden we op een erg onaardige manier ontvangen door de manager, ik spreek haar er op aan en niet veel later liggen we met een gratis biertje aan het zwembad. Pura Vida!

Na een dag reizen gunnen we ons zelf weer een bakdag aan het strand. Savonds is er een salasavond, ik doe mee met de les en geniet er van om weer te dansen. Jammer genoeg valt het na de les dood, we chillen nog even met een Canadeze gast maar gaan ook nu weer op tijd naar bed.

Niet erg want de wekker gaat vroeg ivm ons bezoek aan het bekende natuurpark van Manuel Antonio. We wandelen door het mooie park, net zoals Cahuita is deze gelegen aan het strand. We zien diverse apen en aan het strand komen we een wasbeer familie tegen die mensen beroven van het eten, dat ziet er best komisch uit. Het schijnt dat ze soms samenwerken met de apen om mensen te beroven, brutale wezens. Het is een prachtige wandeling en de uitzichten zijn zo mooi. Helaas niet goed vast te leggen met een camera dus ik sla de beelden op in mijn hart. Halfverwege gaan we lekker liggen bij een afgelegen strandje. Ik dut bijna weg maar schrik op van een grote leguaan die lang schuifelt. Ik bekijk het beestje vol bewondering, hij kan echt snel rennen tot er uit het niets een aap uit de bomen springt. Hij sprint naar mijn tas en graait er van alles uit, ik probeer hem weg te jagen maar durf niet zo goed want ik ben eigenlijk hartstikke bang. Dan vindt hij al snel een plastic bakje met mijn verse bosbessenmuffin, hij pakt het bakje en rent weg. De muffin valt in het zand en ik pak deze snel op, ik scheur de bovenste kant er af in de hoop de onderstekant te kunnen eten. Maar dan staat die aap binnen no time weer voor me ik raak in paniek en gooi de zanderige helft weg, ik had niet door dat er allemaal mensen langsliepen en gooi de muffin zo op hen. Sorry! Ik prop die andere helft in mijn mond (gierige meid) en we grijpen al onze spullen bijeen en vluchten weg. We zijn er meteen klaar mee en gaan terug naar ons veilige zwembadje zonder beesten.

Beach day! We huren een paar bedjes en vemaken ons uren op het strand met elkaar, de zee en overheerlijke ceviche. We willen een surfles nemen vandaag, voordat we gaan wil ik eerst nog wat eten en ik spreek met de rijdende bbq een tijd af. Zoals eigenlijk te verwachten is die man niet op tijd en na een kwartier is hij er nog steeds niet. Ik merk dat ik ook geen zin meer heb in de surfles. Dan verschijnt hij toch en na het kippetje krijg ik ook weer zin in de les. Raar en bijzonder, zo reageer ik blijkbaar op niet eten. Helaas is iemand ons net voor met het boeken van een les. We halen onze schouders op, morgen doen een nieuwe poging. Floor wilt graag blijven tot de zonsondergang en ik zal eerlijk toegeven, zo aan het strand is het een prachtig gezicht. In ons hostel worden we door twee kamergenoten uitgenodigd om met ze te gaan eten. Leuk, samen met een groep van 8 man eten we een zelfgemaakte maaltijd. Het is een gezellige groep en na het eten begint het feest. Eerst gaan we los in het hostel waar ook veel locals zijn, als dat is afgelopen gaan we nog naar twee andere clubs. Ik dans de hele avond, eindelijk weer eens een feestje!

De kater komt later... en dat op een dag dat we gaan verhuizen. Niet ideaal, maar he er zijn ergere dingen in het leven. Onze groep, (Rob en Kirran uit Ierland nu wonend in San Diego, Ashley meisje uit San Diego en tijdelijke flirt van Kirran, de Amerikaanse Matt, Schotse Gregg en Amerikaans/Mexicaanse Valentin) van gister gaan vandaag naar een andere plaats hier 2 uur vandaan. Ze proberen ons over te halen maar we hebben voor de komende twee dagen al iets geboekt (tot nu toe nog nooit gedaan en dan zal je altijd zien), erg onhandig van ons en mede daardoor zeggen we niet meteen ja. Nadat we met zijn alle om lunchtijd hebben ontbeten beginnen we weer wat leven in ons lichaam te voelen en krijgen we toch wel zin om mee te gaan. Fuck dat geld we gaan gewoon mee. Na aankomst in Jaco maken we ons klaar voor de 2de avond uit. We hadden het al uit verhalen gehoord maar wat lopen er hier gigantisch veel hoeren rond, bizar. Locals, hoeren en her en der een toerist. De muziek is wel top en we feesten tot de vroege uurtjes door.

Na een paar uur slaap leggen Floor, Ashley en ik onze spullen in de lockerroom. We gaan weer terug naar Manuel Antonio maar hebben hier voorlopig nog geen kracht voor. We eten bij een "typical" Soda en chillen hem vervolgens weer bij het zwembad. Ook vandaag worden er weer beslissingen gemaakt om nog langer bij elkaar te blijven. De gekke Rob boekt voor de tweede keer een nieuw vliegticket a $280,-. Matt boekt een zo laat mogelijke shuttle naar het vliegveld a $100,- (lokale bus is $5) en wij dames blijven ook nog een nacht en zijn geld kwijt voor twee overnachtingen waar we niet zijn. Wat die gasten zou ik never nooit doen maar leuk is het wel! Vanavond eten we overheerlijke sushi en gaan erna terug om de laatste biertjes met Matt te drinken. Als hij wordt opgehaald gaan we weer terug naar de barstreet waar we weer tot de ochtendelijke uurtjes aan het dansen zijn. Ik heb mijn verblijf niet verlengd ipv daarvan ga ik al een zwerver boven in een hangmat liggen. Ik slaap heerlijk in een hangmat en ik zag het als een bucketlistdingetje om ergens te slapen zonder te betalen. Zwerverlife.

Hangover day number 3, bestaande uit zwembad chillen, lachen, Netflix en bellen met het thuisfront. Het is een nieuwe dag in Jaco, dus wat zal er dit keer misgaan? Floor en ik besluiten al snel dat we niet meer terug gaan naar Manuel Antonio. Was wel echt leuk die surfles ;) Ashley moet wel terug want zij had alleen haar kleine rugzakje meegenomen. Rob en Kirran willen de laatste bus naar San Jose pakken maar komen er te laat achter dat deze al vol zit. Hoe is het toch mogelijk met die twee? Ze blijven toch nog een nacht en betalen nu gigantisch veel geld voor een shuttle. Wij lachen ons ondertussen rot en hebben weer een heerlijke dag die we afsluiten met ons laatste gezamelijke maaltijd bij de burgertent.

De squad is flink uitgedunt, alleen Greg, Floor en ik zijn nog over. De eerste brakloze dag vieren wij met bijtannen in de zon, zwaarleven hebben we toch. Naarmate de avond voor de deur staat beseffen Floor en ik ons steeds meer dat dit onze laatste dag samen is, daar worden we best verdrietig van. Twee weken lang hebben we samen door Costa Rica gereisd, een top land voor een buddy als zij want er zijn minder backpackers dan gedacht voornamelijk gezinnen en stellen. Mede door haar heb ik hier zo een leuke tijd gehad. Het is toch bijzonder om met iemand zo een goede click te krijgen, veel mensen dachten dat we elkaar van Nederland kennen en dat voelde vaak ook zo. Allebei lekker recht voor ze raap, groffe grapjes, beetje gek, preutsloos, spontaan, makkelijk in de omgang, een hekel aan het maken van foto's, zelfde smaak in eten, maar ook hetzelfde gevoel bij mensen. Toch sluiten we de avond af met een gedwongen foto, we hebben er zo weinig, in lijn van hoe we zijn hebben we het na 4 shots alweer gehad en geven elkaar een hele lange afscheidsknuffel.

Ik word vandaag een tikkeltje eenzaam wakker. Waar ik het aan de ene kant helemaal niet erg vind om alleen te zijn, is het toch gek om het standaard ontbijt nu alleen voor mezelf te maken ipv van ons allebei. Ook later als ik aan een stokbroodje met creamcheese zit, een veel voorkomende combinatie van Floor en mij, voelt het gek. Ik zit mijn laatste uren uit aan het zwembad en vertrek einde middag met de lokale bus naar San Jose. Ik heb gehoord dat San Jose een gevaarlijke stad is, daarom spreek ik twee meiden aan en vraag ze in welk hostel ze slapen. Ik stel voor om een taxi te delen en samen gaan we naar het hostel, hier eten we iets en gaan lekker op tijd naar bed.

Met twee andere pak ik de taxi naar het vliegveld en na een overstap in El Salvador kom ik aan in Guatemala City. Hier zal ik kerst en oud&nieuw gaan vieren, met wie en hoe is de grote vraag daar kom ik gauw genoeg achter. Ik ben klaar voor een nieuw land en erg benieuwd wat mijn trip door Guatemala me allemaal voor moois gaat brengen.