Panama
Door: Shannon van Riswick
Blijf op de hoogte en volg Shannon
02 December 2018 | Panama, Panama-stad
Ik ga erg goed op het ontbijt van dit hostel; pannenkoeken zo veel als je op kunt en ik ga hier nog beter op omdat ik eindelijk mijn Nutella heb gevonden, lekker begin van de dag! Deze train ik er later weer af met een lesje Crossfit. Michiel en ik spreken in de middag af bij het national park waar we lekker aan de wandel gaan, we hopen vette beesten te zien maar helaas zien we er maar een. Een mix van een rat, konijn en eekhoorn, hij is vooral erg lelijk. Het is Michiel zijn laatste avond en we sluiten deze af in een rooftopbar. Ik laat me bij het hostel afzetten met een Uber, de prijzen hier zijn bizar goedkoop 3 a 4 dollar per ritje (zeker 5 km), ik vraag me af hoe dit kan al helemaal omdat ik iedere keer met dikke SUV's wordt vervoerd.
Vandaag ga ik naar de kustplaats Playa Venao. Ik kan dit rechtstreeks doen met een shuttlebusje maar deze zijn best prijzig, daarom besluit ik met het openbaar vervoer te gaan is wel zo een avontuur. De eerste bus duurt 4 uur en kost me 4 dollar, van Tablas neem ik een bus naar Pedasi (2 uur, 1,50 dollar), in Pedasi moet ik toch een busje nemen vanuit het hostel deze kost me 5 dollar en na een uur arriveer ik op bestemming. Echt bizar hoe goedkoop het is, dat bevalt me wel en de bussen zijn hartstikke comfortabel en de Latin muziek schalkt uit de spiekers. I like it! Als ik het hostel betreed word ik overspoeld met een geluksgevoel, wat is dit een prachtige locatie. De leuke gekleurde hutjes, het zwembad, de chillplek met al haar hangmatten en zitzakken, de bar en dan vooral met het uitzicht van de zee en de bijna ondergaande zon. Wat is dit magisch en wat mag ik blij zijn dat ik deze reis mag maken.
Mijn drie dagen in dit paradijs bestaan uit: bakken en braden, powernaps doen in de hangmat, bijbellen met vriendinnen en ouders en daartussen in smul ik samen met de Nederlandse Jet van de lekkere maaltijden die ze serveren in het restaurant naast het hostel. We zijn allebei echte zoete kauwen en nemen iedere avond wel een toetje in de vorm van een taart of een Rittersport reep die binnen 30 seconden naar binnen is gewerkt. We halen het slechtste in elkaar naar boven, of beste het is maar hoe je het bekijkt. Het is maar goed dat onze wegen nu gaan scheiden.
Vandaag vertrek ik samen met Fleur en Veerle (die heb ik gister ontmoet) naar Santa Cathalina. We hebben weer een lekkere busdag: Las Tablas - Santiago - Sona - Santa Cathalina. 8 uur en maar 15 dollar verder bereiken we ons hostel. Het komt met bakken uit de hemel maar dat weerhoudt ons niet om onze dag van morgen te gaan regelen. Veerle wilt gaan snorkelen en Fleur en ik willen gaan duiken, alleen de gedachte maakte me al super blij het is alweer 2 jaar geleden en ik heb gehoord dat het hier echt prachtig is. Mijn PADI ligt helaas nog thuis en ze kan me ook niet vinden in het systeem, oh oh! Gelukkig geloven ze me op mijn blauwe ogen en mag ik morgen gewoon mee.
Jippieee vandaag gaan we lekker duiken. Na een opfriscursus van Simone, ons duikinstructrice, trekken we onze wetsuit aan en gaan met onze overige spullen richting de zee. Ik ben echt door het dolle en voel me net een klein kind. Samen met het Canadeze koppel Gerry en Jen, de kapitein en twee bemaningsleden gaan we naar de boot en zijn vervolgens een uur onderweg naar onze duikspot. Ik merk dat ik bij de eerste duik weer even moet wennen, in mijn hoofd herhaal ik alles wat ik weet en na een minuut gaat het allemaal weer vanzelf. We zien zoveel mooie vissen en ook de eerste zeeschildpad en whitetip shark wordt gespot. Na een korte break gaan we voor de tweede keer het water in, deze duik was echt geweldig! De stroming was best sterk (lastig om op een plek te blijven drijven) , dit vinden de haaien leuk en daardoor kwamen we bij een stuk waar we er wel vier zagen! Dat plus wel honderden vissen in alle kleuren van de regenboog. We moesten ons vasthouden aan het koraal om ze goed te zien, het voelde alsof je over de muur bij ze naar binnen keek. Moe maar voldaan keren we terug naar het vaste land, wat was dit een geweldige dag.
Ook vandaag zit ik ruim 8 uur in meerdere bussen: Santa Catalina - Sona - Santiago - David - Boquete. Ik kom in het donker aan en ik pak een taxi naar mijn hostel, deze zit voor deze keer niet in het centrum en dat is met een hele goede reden want ik kom aan in een KASTEEL!! Dit is toch echt ongelovelijk vet, ik betreed de hal met haar hoge plafond en schilderijen aan de wand. De receptie bevind zich om de hoek, deze ruimte wordt ook gebruikt als eetzaal en chillhoek, buiten is een gigantisch terras met uitzicht over de hele regio. Rechts kan je via een trap naar boven naar de Netflix/Playstayion kamer. Beneden is een keuken, zwembad en jacuzzi! Ik betaal hier 11 dollar per nacht, ja ik slaap met 10 mensen in een kamer maar dat doe ik al de hele tijd. Hoe is dit mogelijk, ik ben door het dolle! Savonds bij het eten ontmoet ik mijn medebewoners, het is een gezellige groep en na afloop gaan we lekker in de jacuzzi. De avond wordt afgesloten met goed nieuws: AirCanada heeft na diverse mails eindelijk bevestigd dat ze mijn gekochte kleding gaan vergoeden. Ik val blij en rozig in slaap.
Na al die chill- en busdagen heb ik zin om weer iets actiefs te doen. We gaan vandaag met een groep van 10 man (inclusief gids) hiken door de jungle. Deze hike heeft wel een beladen sfeer, dit is namelijk de hike waar de twee Nederlandse meiden vier jaar geleden vermist zijn geraakt. Toch geniet ik erg van de hike, het bevalt goed om weer eens te zweten. Nadat we de top hebben bereikt lopen we nog een klein stukje naar beneden maar realiseren ons al snel dat het erg stijl en glad is, het is beter als we terug gaan. Een jongen en meisje liepen de hele tijd iets voor de groep, we zien ze niet meer en hun vriend besluit iets naar beneden te lopen om ze terug te halen. Binnen een paar minuten is hij terug, hij hoorde ons ook niet meer en voelde zich niet prettig om door te lopen. De gids en een meisje besluiten ze samen te gaan zoeken, ik maak me niet zo zeer zorgen dat er iets is gebeurd maar ik vind het wel ongelovelijk dom al helemaal na wat er hier is gebeurd. Ik ben vooral benieuwd wat hun reactie is als ze terugkomen en vooral of andere er iets van zeggen. Ik neem me voor om een keer mijn mond te houden en iemand anders het woord te laten doen. Een half uur later keren ze alle vier pas terug, moet je nagaan hoe ver ze zijn doorgelopen. De vriend van de twee spreekt ze aan en die jongen zegt sorry maar die meid gaat tegen hem en doet alsof er niks aan de hand is. Dat ze toch op het pad liepen en dat ze maar vijf minuten verder dan ons liepen. Hoe haalt ze het in haar hoofd, we staan hier al 3 kwartier te wachten. Iedereen houdt zijn mond en dan verdwijnt mijn voornemen al snel want wat denkt zij nou met die bijdehande bek? Nou toen kwam er geen weerwoord meer. Later kwam ze wel naar me toe met een excuus en ze gaf toe dat ze niet nadacht en het nu wel realiseert dat kan ik waarderen. We eindigen onze hike en gaan terug naar het hostel. Drie gaan er vooruit in een taxi en samen met zes(!) andere worden we opgehaald door een vierpersoons auto. Only in Panama! Het is vandaag Thanksgiving en twee Amerikaanse vrienden maken een heerlijke appeltaart en later gaan we met zijn alle uiteten. Ieder pakt de hand van zijn/haar buurman/vrouw(en) vast en zegt om zijn beurst waar die dankbaar voor is. Ik vind dit best wel mooi, goed om hier eens bewust over na te denken.
Vandaag ga ik met Mirjam naar een park waar je drie watervallen kunt bekijken. Het is weer eens prachtig, de hike duurt niet lang na 2,5 uur zijn we klaar. Ik geniet er van om buiten te zijn en actief bezig te zijn. Terug in het kasteel lunchen we heerlijk op het terras met het geweldige uitzicht. De rest van de middag onstpannen we in de jacuzzi en kleuren buiten lekker bij. We verkassen naar een ander hostel in het centrum van Boquette, in de supermarkt vinden we een bruin hard broodje. Blijer kon je ons niet krijgen want dat is lang geleden, een simpel maar heerlijke avondmaal.
Sochtends word ik opgehaald door een shuttlebus voor mijn volgende bestemming midden in de jungle. Na een uurtje rijden kom ik aan en begin ik de pittige klim naar boven, door de leuke bordjes word ik op de hoogte gehouden hoe ver ik ben. Halfverwege staat zelfs een bankje met een bordje waarop staat "rust hier even uit". Met een backpack van 18 kg maak ik hier dankbaar gebruik van. Uiteindelijk bereik ik de receptie en neem ik de tijd om goed te kijken, wat is dit een geweldige plek. Aan de ontbijtafel wordt druk gekletst en ik sluit gezellig aan. Het groepje van 6 verteld dat ze zo naar de Canyon gaan, ik besluit mee te gaan. Naar beneden is een stuk makkelijker dan omhoog. Diverse bussen rijden langs, maar geen stopt er want ze zitten te vol. Na drie bussen geven we het op en gaan terug naar boven, dit gaat een stuk makkelijker zonder backpack! Ik bestel heerlijke nachos en doe daarna een dutje in de hangmat. We eten hier met zijn alle tegelijk, super gezellig! Helaas zit ik nog steeds vol van de nachos, ik kan zelfs geen gaatje vinden (misschien ook omdat het niet heel lekker was) en dat zegt bij mij wel hoe vol ik ben. Een paar meter verder op hoor ik een jongen vragen of er nog een bord eten over is, het antwoord is nee. Ik spring op en bied hem mijn bord aan. Of ik er iets voor wil hebben? Nee hoor ik had het toch al besteld. Later komt hij naar me toe om me nogmaals te bedanken en hij bied me iets heel chills aan; hij is masseur en bied me een massage aan. Ik moet vaker mijn eten delen! (Niet gaaaaan)
Vandaag een 2de poging naar de Cayon, deze gaat sowieso lukken want we gaan met de auto chill! Samen met drie meiden en een jongen rijden we naar de Canyon, het is zondag en lekker druk. De canyon is een smal maar diep meertje met helder en schoon water tussen de rotsen. We hebben een heerlijke dag en savonds eten we met zeker vijftien man een heerlijke maaltijd. Nadat mijn eten is gezakt is het tijd voor de massage. Nederlandse meid krijgt een Thaise massage van een Russische backpacker in de jungle van Panama.
Ik vertrek op tijd zodat mijn shuttle me kan ophalen. Na ruim een uur wachten rijdt er een busje langs, ik steek mijn hand op hij stopt en rijdt vijf seconden later weer door. WTF?! Gelukkig heb ik nog niet betaald, 5 minuten later stopt er een lokale bus waar ik in stap. 150 meter later staan we stil. Bus kapot. 30 minuten later komt de volgende bus, bij het uitstappen word ik meteen een taxi in gedirigeerd om vervolgens weer verder te gaan per boot. Ik kom aan op het hoofdeiland waar ik ontdek dat mijn backpack bijna doorscheurt FML. Ik ga snel opzoek naar een pinautomaat. Niet genoeg saldo, hoe kan dit nou? Ik vraag om wifi en zie dat T-mobile bijna 200 euro heeft afgeschreven?! Ik regel mijn geld en vertrek dan met het laatste vervoersmiddel van vandaag naar mijn hostel. Ik check mijn T-mobile en jawel de kosten zijn een leuk cadeautje van het verliezen van mijn tas. Deze dag loopt alles behalve soepel. Ik bel Lisa om het van me af te praten en ik laat het vervolgens los want ik ben weer eens aangekomen in een paradijselijk hostel met zwembad, uitzicht op zee met een glijbaan van zeker 40 meter die eindigt in de zee. Nikki en Bram die ik heb ontmoet in het kasteel zijn hier ook, ik eet een heerlijke pompoen risotto en later spelen we met zijn alle bingo. Gelukkig heb ik deze drama dag toch nog goed en gezellig afgesloten.
Ontbijt, zonnen, bellen, lunchen, zonnen, van de glijbaan, dineren. Love this day en ik wil die chef mijn hele reis bij me hebben!
Met o.a een groepje Nederlanders doe ik vandaag de Zapatilla tour. We starten in een baai waar we diverse dolfijnen zien, wat zijn dat toch mooie beesten. Later maken we een stop waar je een heleboel zeesterren ziet. We gaan het water in om te snorkelen en hangen met vijf man achter de boot met ieder een plastic bord. We chillen ruim twee uur bij een eiland en stoppen na afloop bij een eiland waar we een paar luiaarden zien. Het was een leuke dag mede door onze groep, maar man man man we hebben hier echt veel te veel betaald. Het was het niet waard, al helemaal niet als ik later hoor dat iemand anders 20 dollar minder heeft betaald! Ivm de lekkere keuken zou ik graag nog een nachtje blijven maar helaas zijn ze vol, ik ga terug naar het hoofdeiland waar ik incheck in een ander hostel. Op mijn kamer ontmoet ik de Nederlandse Michelle, samen met Jasmijn en Veerle eten we bij de Mexicaan en hebben een gezellige avond.
Ik zie mijn gister gemaakte vriendinnen nog niet en dwarrel een beetje rond door het hostel. Ik zie een meisje ongeveer hetzelfde doen en ik vraag haar of ze plannen heeft, die heeft ze (Dana uit Zuid-Afrika) nog niet en we besluiten te gaan subben. Een sub is een grotere variant van een surfbord, met peddel en sub gaan we het water in. Eerst peddelen we op ons knieen en als we ons balans hebben gevonden proberen we te gaan staan. Dit is nog best lastig maar na een tijdje wiebelen staan we er stevig bij en subben we over het water. Het voelt heel vrij zo peddelend over de zee. Vanmorgen hoordr ik dat er een Franse bakker om de hoek van het hostel zit, zodra mijn buik begint te rommelen begin ik te dromen over een heerlijk zelf belegd broodje. Door mijn geklets over het broodje krijgt Dana ook honger en we gaan weer terug. Voedertijd! Helaas heb ik al een tijd geen crossfit kunnen vinden, ik merk dat ik behoefte heb om te sporten en ik zoek bij gebrek aan beter naar een sportschool. De eerste minuten loop ik als ik een kip zonder kop rond, heb geen idee wat ik moet doen maar al snel besluit ik crossfitachtige oefeningen te doen. Zweterig en voldaan verlaat ik het pand 1,5 uur later.
It is vilthy friday! Samen met Dana en Veerle maken we ons klaar voor DE pubcrawl van Panama. Niet zomaar een pubcrawl, nee dit is er eentje over het water op drie vette eilanden. Wat hebben we een heerlijke dag! Ik ben deze reis best wel een granny op uitgaansgebied, waar ik helemaal zelf voor kies maar daarom heb ik wel des te meer zin om vandaag eindelijk weer eens te dansen. Ik dans tot mijn voeten niet meer kunnen, raak verzeild in meerdere dansbattles, krijg een paar veren in mijn reet voor mijn dansmoves, drink een shotje hier, een meegesmokkelde vodka daar, klets, lach en vooral ik GENIET.
Vandaag word ik een beetje apart wakker, alsof ik niet helemaal in mijn hum ben7 en ik begrijp niet zo goed wat er aan de hand is. Heb ik heimwee? Nee dat is het niet maar wat is het dan? Misschien gewoon een off day na een dag vol alcohol, dagen van slecht slapen en ondanks dat het allemaal mee viel toch wat obstakels de afgelopen dagen. Vandaag ben ik precies 2 maanden weg van huis, ik realiseer me dat ik me in Nederland ook niet 2 maanden lang iedere dag een 10 voel en dat zo een gevoel niet zo raar hoeft te zijn. Ik ga uit bed om met Joyce te bellen, Lau en Kim volgen. Fijn om even te kletsen, sowieso maar nu kon ik dit meteen even bespreken en we hebben het natuurlijk vooral over andere dingen. Ik voel me weer lekker in mijn vel en maak me klaar om samen met Dana, Veerle, Ruud, Mark en Nicolas naar starfish beach te gaan. Terwijl we wachten op de bus loopt er een local langs en die zegt ;wauw you are the best dancer of yesterday, i saw. Leuk compliment en Dana bombadeert me tot nieuwe celebirty van Bocas. Ik geniet van mijn laatste dag in Bocas en Panama. Nicolas komt uit Italie en is kok, ik grap of hij dan gaat koken vanavond (hele grote kern van waarheid natuurlijk) en hij zegt nog ja ook. We eten een heerlijke pasta en het voelt even als een kleine familie. Het is tijd om afscheid te nemen en ik knuffel iedereen gedag.
Mijn laatste uren in Panama zijn aangeslagen, ik heb drie heerlijke weken gehad waar ik vooral aan het strand heb gechilld met hier en daar een activiteit. Vandaag ga ik naar Costa Rica, het land van de vele dieren en het grote aanbod in mooie excursies. Ik verheug me hier erg op!
-
03 December 2018 - 07:15
Stephanie:
Mooi verhaal weer shan. En inderdaad erg mooi dat je even stil staat waar je dankbaar voor bent! Zouden Nederlanders ook vaker moeten doen! En wat heerlijk een massage! En je dansmoves, ach dat wist ik al haha. Je hebt het maar druk met al die vriendinnen die je moet bellen hahah.. kusss -
03 December 2018 - 12:46
Patrick:
Hoi Shannon,
Weer een leuk verslag! Geniet ze in Costa rica en mooie avonturen toegewenst!
Groet Patrick -
03 December 2018 - 19:13
Lisa:
Ik ga stuk om jou! Heerlijk geschreven en kom erachter dat ik nog niet op de hoogte was van al je avonturen. Celebrity of Panama! -
05 December 2018 - 17:59
Josee:
Shannon, wat heerlijk en wat een geweldige belevenis. Hoe je schrijft heb er zo'n voorstelling van zo mooi x
-
06 December 2018 - 12:30
Jessica:
Heerlijk verhaal weer shan!! Vooral de broodjes en je dansmoves!!! -
06 December 2018 - 15:09
Laurien:
Heerlijk verhaal weer!!
Lobi♡ -
09 December 2018 - 14:16
Manouk:
Super mop!! De prachtige wereld aan je voeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley